سازمان حفاظت از طبیعت کانادا به طور رسمی جزیره ای را در خارج از PEI غربی خریداری کرده است تا چهار سال بعد آن را به مجمع شوراهای Epekwitk منتقل کند.
این جزیره Kwesaweek (تلفظ gweh-sah-wehk) نامیده می شود و همچنین به عنوان جزیره Oulton شناخته می شود. توده زمین 85 قطعه ای در نزدیکی آلبرتون در خلیج کاسکومپک قرار دارد.
دارلین برنارد، رئیس ملل اول جزیره لنوکس، که همچنین رئیس مشترک شورا است، گفت: «این یک چیز بزرگ و بزرگ برای مردم میکماق است. “این آشتی در عمل است.”
کل بودجه پروژه برای خرید جزیره کمی بیش از 1.3 میلیون دلار بود. به گفته سازمان حفاظت از طبیعت کانادا (NCC) این مکان محل زندگی حواصیل‌های آبی بزرگ و باکلان‌های دو کاکل، و همچنین عقاب‌های طاس و سنجاب‌ها است.
لانا کمپبل، مدیر برنامه، گفت: “ما آموخته ایم که اهمیت فرهنگی زیادی برای PEI Mi’kmaq دارد.” “ما فکر کردیم، “خب، اگر بتوانیم این جزیره را حفظ کنیم، نباید بخشی از مجموعه NCC باشد – ما باید مالکیت را برای مراقبت و سرپرستی آنها منتقل کنیم.”
“این کاری است که ما می خواهیم انجام دهیم. ما به طور کامل آن را منتقل می کنیم.”
اما تا چند سال دیگر این اتفاق نمی افتد.
کمپبل گفت: “ما امروز واقعاً خوشحالیم که اعلام کردیم به مرحله یک هدف خود رسیده ایم، که مطمئن شدن از خرید و حفاظت از جزیره بود.”
“چیزهای بزرگ با هم اتفاق خواهند افتاد”
اکنون، این مرحله در مرحله دوم است – حفاظت از زمین همراه با میکماق ساکن در Abegweit.
کمپبل گفت: “این واقعاً فوق العاده بود که از یکدیگر یاد بگیریم.”
در این مورد، این به معنای یادگیری برخی از اصول زیست محیطی مهم برای جامعه بومی است.
نمونه ای از آن مفاهیم هستند netukulimk به معنی “فقط آنچه را که نیاز دارید بردارید” و etuaptmumk، به معنای “دیدن دو چشم” است که به روش های ترکیب نقاط قوت سنتی و غربی می پردازد.
برنارد گفت: “ما یک تاریخ مشترک داریم… اتفاقات بد زیادی رخ داده است.” اما با همکاری، حرکت رو به جلو و احترام به ملل اول، اتفاقات بزرگ زیادی با هم رخ خواهد داد.»
رؤسا یا بزرگان و حافظان علم، می گویند که بدون پس دادن زمین، آشتی وجود ندارد.
در حالی که این یک گام به جلو در آشتی است، برنارد گفت که هنوز کارهای بیشتری برای انجام دادن وجود دارد.
او گفت: “ما در آستانه چیز جدید، عصر جدید، زمان جدید هستیم، اما باید مطمئن شویم که آن را به درستی انجام می دهیم و کمی سرعت آن را کاهش می دهیم و مطمئن می شویم که صدای همه شنیده می شود.” .
“من اشک می ریختم”
در مورد کمبل، او امیدوار است که این الهام بخش دیگر سازمان‌ها در کشور باشد تا اقدامات مشابهی انجام دهند.
کمپبل می گوید: «طبیعت به ما نیاز دارد که با هم همکاری کنیم.
“طبیعت نیازی ندارد که ما پرچم های خودمان را به اهتزاز در آوریم. وقتی با هم کار می کنیم، زمانی است که می توانیم چیزهای واقعا جادویی خلق کنیم.”
و در سال 2027، برنارد گفت که انتقال زمین به مجمع شوراهای Epekwitk لحظه ای خواهد بود که او فکر می کند باعث افتخار اجدادش خواهد شد.
او گفت: “اگر من از حضور در آنجا سعادت داشته باشم، مطمئن هستم که اشک خواهم ریخت – اشک شوق.”
“این یک روز خوب است.”
