در روزهای آینده، دولت های فدرال و نوا اسکوشیا با اولین ضرب الاجل برای اقدامی مواجه خواهند شد که توسط تحقیقاتی که بدترین تیراندازی جمعی در تاریخ مدرن کانادا را بررسی کرده است، توصیه شده است.

کمیسیون تلفات جمعی، که گزارش نهایی خود را ماه گذشته ارائه کرد، از دو سطح دولت خواسته است تا با “نیاز برآورده نشده به سلامت روان، حمایت های سوگواری و سوگواری” در شمال و مرکز نوا اسکوشیا که در آن 22 نفر کشته شدند، مقابله کنند. در تاریخ 18-19 آوریل 2020، از جمله یک زن باردار. مرد مسلح بعداً توسط پلیس هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد.

هنوز مشخص نیست که چه اتفاقی می افتد، اگر آخرین مهلت روز دوشنبه برسد، اما یک چیز قطعی است: سرنا لوئیس تماشا خواهد کرد.

این مددکار اجتماعی ثبت نام شده، هماهنگ کننده غم و اندوه استان در شمال نوا اسکوشیا سه سال پیش بود، زمانی که یک مرد مسلح با لباس های کوهستانی به مدت 13 ساعت در منطقه عمدتاً روستایی حمله کرد.

لوئیس در مصاحبه اخیر خود با یادآوری ساعت های بی شماری که برای کمک به افرادی که از این تراژدی ویران شده بودند، گفت: “من حرفه ام را وقف (مقابله با) اندوه کرده ام، اما با چیزی به این بزرگی بسیار دشوار است. همه گیری COVID-19 در حال گسترش بود.

من به مردم متعهد می‌شدم که می‌خواهند کمک مورد نیاز را دریافت کنند.»

اما هرگز این اتفاق نیفتاد. اگرچه او یک استراتژی سوگ استانی تهیه کرد و آن را در دسامبر 2020 به دولت نوا اسکوشیا ارائه کرد، این طرح به حالت تعلیق درآمد.

لوئیس که در سال 2021 نقش را ترک کرد، گفت: “در حالی که دوره من در حال پایان یافتن بود، من پرسیدم که آیا قرار است استراتژی را بسیج کنیم یا نه، و من در مورد چیزی صحبت نکردم.” در حال حرکت.”

کمیسیون تحقیق به این نتیجه رسید که انفعال دولت منجر به یک “اورژانس بهداشت عمومی” طولانی مدت در شهرستان هایی شد که قتل ها در آن رخ داده است – کولچستر، کامبرلند و هانتس.

در گزارش کمیسیون آمده است: «بسیاری از مردم همچنان تحت تأثیر این رویداد قرار دارند. در حالی که اکثر آنها تأثیر آن را به عنوان کاهش در سلامت روان و/یا رفاه توصیف می کنند، دیگران می گویند که این بر نحوه زندگی آنها تأثیر گذاشته است.

پشتیبانی کم

از جمله، کمیسیون دریافت که استان از ساکنینی که بیشترین آسیب را دیده اند حمایت بسیار کمی کرده است و تأخیرهایی در ارائه آنچه در دسترس بود وجود داشت. برای مثال، به‌جای کمک در برقراری ارتباط با یک مشاور، به افراد به سادگی فهرستی از مشاوران داده شد. و برخی از ساکنان مجبور بودند تجربیات آسیب زا خود را به طور مکرر در حین حرکت در سیستم پشتیبانی بازگو کنند.

دارسی دابسون، دختر قربانی هدر اوبراین، به تحقیق گفت که کمک مورد نیاز خود را دریافت نکرده است.

وی گفت: قطعاً در این کشور و در این استان مشکل منابع سلامت روان وجود دارد. و باید کاری برای آن انجام شود. شما هرگز انتظار ندارید که یک تلفات جمعی اتفاق بیفتد، اما این اتفاق می افتد.

کمیسیون دریافت که “حمایت دولتی ناکافی بوده و منجر به کسری بهبودی و … اعتماد شکسته شده است.” این گزارش ادامه می دهد که پیامدهای بلندمدت آن شامل “پتانسیل منجر به چرخه های بیشتر خشونت و تروما” است.

به همین دلیل است که کمیسیون توصیه کرد که دولت های فدرال و نوا اسکوشیا با تامین مالی یک تیم چند رشته ای از متخصصان بهداشت که می توانند پشتیبانی فوری ارائه دهند، شروع کنند و سپس به یک استراتژی بلند مدت انتقال دهند.

لوئیس گفت که پیشنهاد کمیسیون دقیقاً همان چیزی است که او برای آن تلاش کرده است.

او گفت: “این چیزی است که ما از روز اول به آن نیاز داشتیم.”

دولت در حال بررسی توصیه‌ها

سخنگوی کارولین بنت، وزیر بهداشت روان و اعتیاد فدرال، بیانیه ای صادر کرد و گفت که اتاوا در حال بررسی توصیه ها است و “با نوا اسکوشیا و با مردم و جوامع آسیب دیده همکاری نزدیک خواهد کرد.”

این بیانیه به پورتال جدید Wellness Together Canada اتاوا و برنامه PocketWell اشاره کرد که دسترسی رایگان و شبانه روزی به پشتیبانی را فراهم می کند.

در این بیانیه آمده است: “ما می دانیم که درد، ضربه و فقدان دلخراش هرگز واقعاً از بین نخواهد رفت، اما ما در کنار شما هستیم.” هیچ اشاره ای به توصیه های کمیسیون یا ضرب الاجل اول ماه مه وجود ندارد.

در مورد دولت استانی، برایان کامر، وزیر مسئول اعتیاد و سلامت روان، درخواست مصاحبه را رد کرد. وی با صدور بیانیه ای گفت که تیمی از معاونان وزیر در حال بررسی توصیه ها هستند.

در بیانیه کامر، بدون ارائه جزئیات، آمده است: «این شامل رعایت مهلت اول ماه مه برای توصیه ذکر شده است. وزیر دادگستری این استان روز سه شنبه بیانیه مشابهی را ارائه کرد.

الک استراتفورد، مدیر اجرایی کالج مددکاران اجتماعی نوا اسکوشیا، گفت که استان خیلی کند حرکت کرده است.

او گفت: «این کاری است که باید از مدت ها قبل شروع می شد. “ساخت این سیستم ها زمان می برد… و همه اینها تا اول ماه مه وارد عمل نمی شوند.”

استراتفورد گفت مهم است که بدانیم حس غم و اندوهی که بسیاری از نوااسکوشیایی‌ها هنوز احساس می‌کنند به دلیل ماهیت آسیب‌زای اتفاقات و انزوای اجتماعی ناشی از همه‌گیری پیچیده است.

او گفت: «مراسمی که ما در جامعه خود برای تعطیلی داریم، هرگز اتفاق نیفتاده است. “آن جوامع متحمل این ضایعه فاحش شدند، (و) تمام این آسیب ها با عدم مراقبت منسجم همراه شد.”

او نگران است که پاسخ ضعیف استان می تواند منجر به موارد بیشتری از اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه و افکار خودکشی شود.

لوئیس گفت به همین دلیل است که کار کمیسیون بسیار مهم است.

“اگر ما آن توصیه ها را بسیج نکنیم، پس چه فایده ای داشت؟” او پرسید. “پاسخگویی کجاست؟”