پروژه‌های امسال دانشجویان دانشکده مهندسی طراحی پایدار UPEI از روشی بهتر برای بازی بوسه روی ویلچر گرفته تا ردیاب‌هایی که صفحات خورشیدی را تنظیم می‌کند، در حال ایجاد تفاوت هستند، زیرا مهندسان جوان درس‌های مهمی در مورد حرفه آینده خود می‌آموزند.
استادیار لیبی آزگود گفت: «سایر مدارس این کار را ندارند، سال به سال روی پروژه‌ها کار می‌کنند، و مطمئناً با جامعه این کار را نمی‌کنند.
“آنها در مورد چیزهایی یاد می گیرند که در مدارس دیگر یاد می گیرند، اما در اینجا آنها آن را اجرا می کنند و آن را تمرین می کنند.”
ناتاشا بنوا، داوطلب المپیک ویژه، به برنامه مهندسی آمد و به دنبال راهی بهتر برای ورزشکاران با ویلچر برای بازی بوسه بود.
او گفت: “ورزشکاران در طیف های مختلف توانایی ها هستند، بنابراین شما باید به برخی از آنها بیشتر از دیگران کمک کنید.” بنابراین، گرفتن یک سطح شیب دار، نگه داشتن توپ، کمک به آنها با دستانشان به یک چالش تبدیل شد.
بنوا گفت که رمپ جدید برای برخی از ورزشکاران تفاوت زیادی ایجاد خواهد کرد.
او گفت: “یک توپ بوسه می تواند بسیار سنگین باشد و برخی از ورزشکاران توانایی نگه داشتن چیزی به این سنگینی را ندارند.”
برای داوطلب، دست ما را آزاد می‌کند تا بتوانیم متحرک‌تر و مفیدتر باشیم و فقط آن را به یک تجربه بهتر تبدیل کنیم.»
اسپنسر بلاکیر، دانشجوی سال سوم مهندسی، گفت که مشتاقانه منتظر دیدن ورزشکارانی است که از این اختراع استفاده می کنند.
دیدن اینکه آنها واقعاً از آنچه ما ساخته‌ایم استفاده می‌کنند، ارزشمند خواهد بود.– اسپنسر بلاکیر، دانشجوی مهندسی UPEI
او گفت: «این یک لحظه بسیار خاص خواهد بود، و چیزی که ما در تمام این ترم منتظرش بودیم.
“شما این پروژه را با در نظر گرفتن ورزشکاران و داوطلبان طراحی می‌کنید، و دیدن آنها از آنچه که ما ساخته‌ایم واقعاً استفاده می‌کنند، پاداشی خواهد داشت.”
دستگاه طبل زنی
برای دانش آموز سال دوم آمارا سانچز و همکلاسی هایش، چالش این بود که راهی برای یک پسر جوان میکماو پیدا کنند تا در طبل زدن سنتی شرکت کند.
سانچز گفت: “او تحرک بسیار محدودی دارد و فقط می تواند بازوهای خود را در محدوده خاصی حرکت دهد.”
او گفت که دستگاه جدید باید به او اجازه دهد «در سنت‌هایش، مانند نواختن طبل در کنار همسالانش شرکت کند و با ریشه‌هایش ارتباط برقرار کند».
سانچز گفت یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها ایجاد طرح با استفاده از طبل و چوب دستی سنتی است.
او گفت: «ما نمی‌خواستیم به سازها آسیب بزنیم، زیرا آنها دست ساز هستند، آنها منحصر به فرد هستند.
سانچز لحظه ای را که دستگاه در نهایت کار کرد به عنوان “لحظه ی اوریکا” توصیف کرد.
او گفت: “ما بازخوردهایی از دانشکده دانش بومی اینجا در UPEI داشتیم، و آنها نیز فوق العاده خوشحال بودند.”
پس از این همه کار سخت، این استرس و اشک، شنیدن بازخوردهای مثبت در مورد پروژه ما بسیار بسیار لذت بخش بود.
اتوماسیون خورشیدی
مک دونالد دورو و گروهش از دانشجویان سال چهارم مهندسی موظف به انجام پروژه ای شدند که شامل پنل های خورشیدی بود.
“مشتریان ما Sunly بودند. آنها یک سیستم قفسه بندی داشتند که حرکت نمی کند، و شما باید به صورت دستی بروید و آن را چهار بار در سال در طول فصول بچرخانید. اما آنها از ما می خواستند که این فرآیند را خودکار کنیم.
دورو گفت: «علاوه بر چالش‌های معمولی که با شما مواجه می‌شوید، مانند مشکلات فنی، اعتصابی که دانشگاه داشت کمکی نکرد زیرا ما نتوانستیم از اساتید خود بازخورد بگیریم.
“فقط دیدن این اتفاق برای من و بسیاری از اعضای تیم بسیار رضایت بخش بود.”
فکر می‌کنم این اولین لحظات است، می‌توانم تا آخر عمرم این کار را انجام دهم. واقعا الهام بخش است.– لیبی ازگود، دانشکده مهندسی طراحی پایدار
آزگود گفت: “شما فقط می توانید این جرقه را در چشم آنها ببینید و درک کنید که “این کاری است که مهندسان انجام می دهند.”
“فکر می کنم این اولین لحظات “من می توانستم تا آخر عمرم این کار را انجام دهم” است. واقعاً الهام‌بخش است.”
