دولت لیبرال پس از حذف برخی تغییرات اولیه که باعث اعتراض صاحبان سلاح گرم شد، مجموعه اصلاح شده ای از اصلاحات را در قانون اسلحه معلق خود ارائه می کند.
مارکو مندسینو، وزیر ایمنی عمومی، روز سه شنبه گفت اصلاحات لایحه C-21 شامل تعریف جدیدی از سلاح گرم ممنوع است که شامل تفنگ های “سبک تهاجمی” خاصی است.
او در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: «این اصلاحات در مورد دور نگه داشتن سلاح های گرم سبک تهاجمی AR-15 از خیابان های ما و در عین حال احترام به صاحبان سلاح است.
در ماه مه 2020، دولت ممنوعیت تقریباً 1500 ساخت و مدل سلاح های درجه نظامی و “سبک تهاجمی” در کانادا را اعلام کرد.
اما طرفداران کنترل اسلحه خواستار یک تعریف “همیشه سبز” از اسلحه های ممنوعه شده اند که مدل های بیشتری را شامل می شود و می تواند برای هر طرح آینده اعمال شود.
در ماه فوریه، لیبرال ها مجموعه ای از اصلاحات بحث برانگیز را که شامل چنین تعریفی می شد، پس از استدلال برخی از صاحبان سلاح گرم که شکارچیان و کشاورزان را به طور ناعادلانه هدف قرار می داد، پس گرفتند.
این بندها عملاً هرگونه تفنگ یا تفنگ ساچمه ای را که می تواند خشابی با بیش از 5 گلوله، تفنگ های بلندی که بیش از 10000 ژول انرژی تولید می کند یا هر تفنگی با دهانه دهانه بیشتر از 20 میلی متر را بپذیرد، ممنوع می کند – قوانینی که می تواند بسیاری از سلاح های گرم را ایجاد کند. غیر مجاز.
مارکو مندیچینو، وزیر امنیت عمومی، می گوید که از نزدیک با قربانیان خشونت مسلحانه کار کرده است و این اصلاحات به منزله یک «بسته قوی» است.
مندیچینو گفت که دولت پس از مشورت با تولیدکنندگان، شکارچیان و جوامع بومی، به تعریف اصلاح شده ای دست یافت.
تعریف پیشنهادی جدید شامل سلاح هایی می شود که به صورت «نیمه خودکار» شلیک می کنند و «در ابتدا برای پذیرش یک خشاب با بیش از پنج گلوله طراحی شده بودند».
این تعریف فقط در مورد سلاح‌های گرمی اعمال می‌شود که پس از قانون شدن لایحه C-21 تولید می‌شوند، به این معنی که مالکان مجاز خواهند بود آنچه را که در حال حاضر دارند حفظ کنند.
طرفداران کنترل اسلحه از این تغییرات راضی نیستند. ناتالی پرووست، یکی از بازماندگان قتل عام مونترال در سال 1989، گفت که این تعریف “خلافی” ایجاد می کند که بسیاری از مدل ها را کنار می گذارد. او همچنین نگرانی هایی را در مورد عدم اعمال این تعریف به ماسبق بیان کرد.
“[Our] پرووست گفت: درخواست بسیار ساده است – ممنوعیت دائمی و کامل سلاح های تهاجمی.
هایدی راتجن، یکی از شاهدان قتل عام سال 1989، گفت که این تغییرات آنچه را که لیبرال ها در ابتدا وعده داده بودند، «آب کرد».
او گفت: «این یک خیانت دیگر به همه قربانیان تیراندازی های دسته جمعی است.
راتجن گفت که گنجاندن زبان «طراحی اصلی» در تعریف به تولیدکنندگان اجازه می‌دهد تا مقصود قانون را دور بزنند.
راتجن گفت: «این بستگی به این دارد که طراح در ذهن داشته باشد و طراحان، تولیدکنندگانی هستند که به مدل‌های خود سر و کار دارند.»
هایدی راتجن، که شاهد کشتار پلی تکنیک در سال 1989 بود، می‌گوید اصلاحات پیشنهادی به راحتی قابل دور زدن است و به «تسلیم کامل دولت ترودو» در قانون اسلحه اشاره می‌کند.
در طول کنفرانس مطبوعاتی خود، از مندوسینو در مورد ادعاهای طرفداران کنترل اسلحه که دولت اصلاحات اولیه را کمرنگ کرده است، سؤال شد.
او گفت: “من متوجه شدم که این موضوع بسیار دشوار و احساسی است.” اما این یک بسته قوی و قوی است [of reforms] و ما با آن جانها را نجات خواهیم داد.”
برخی از صاحبان اسلحه نیز از اصلاحات جدید راضی نیستند. راد گیلتاکا، رئیس ائتلاف کانادایی برای حقوق سلاح گرم، گفت که این تغییرات همچنان ناعادلانه مالکان قانونمند اسلحه را هدف قرار می دهد.
گیلتاکا گفت: «همه ما خواهان کانادایی امن تر هستیم. “اما شما به دنبال هرکسی که کاری را انجام نداده اید نمی روید تا به عنوان بخشی از چنین نقشه ای سزاوار آن باشد.”
دولت همچنین در حال ایجاد یک کمیته مشورتی برای ارائه مشاوره مستقل برای مقررات احتمالی اسلحه در آینده است.
اما راتجن و پرووست گفتند که کمیته های مشابه در گذشته کار نکرده اند.
راثین گفت: «این یک پلیس است. ما می دانیم که این کمیته ها را می توان برای انجام دقیقاً آنچه دولت می خواهد، مدیریت کرد.»
گیلتاکا گفت که او پذیرای ایده یک کمیته مشورتی است، اما بستگی به این دارد که چه کسی در آن باشد. او گفت که گروهش برای شرکت آماده است.
او گفت: “ما پذیرای هر نوع همکاری بوده ایم.” “امیدوارم همه طرف ها بتوانند گرد هم آیند. همه ما می توانیم برای یک کانادا امن تر با هم کار کنیم.”
