ویلیام سندسون باید حداقل 7 سال و نیم دیگر را به خاطر قتل تیلور سامسون در زندان بگذراند تا بتواند درخواست آزادی مشروط را آغاز کند.

یک قاضی دادگاه عالی نوا اسکوشیا صلاحیت آزادی مشروط سندسون را طی جلسه ای در روز پنجشنبه در دارتموث تعیین کرد.

هیئت منصفه در 18 فوریه سال جاری سندسون را به قتل درجه دوم محکوم کرد. ساندسون، که تنها چند روز از شروع دانشکده پزشکی در دانشگاه دالهوسی می گذشت، اعتراف کرد که سامسون، یکی از دانشجویان دال را در 15 اوت 2015 در هالیفاکس کشته است.

در طول شهادتش، ساندسون ادعا کرد که برای دفاع از خود سامسون را شلیک کرده است – پیشنهادی که هیئت منصفه زمانی که او را محکوم کردند رد شد.

جسد سامسون هرگز پیدا نشد. ساندسون ادعا کرد که بقایای آن را در رودخانه سالمون ریخته و در خلیج فاندی برده شده است.

قاضی جیمز چیپمن حداقل مجازات ساندسون را 15 سال تعیین کرد، اما از آنجایی که او مدت کوتاهی پس از قتل در بازداشت به سر می برد، مجازات او تقریباً به نصف کاهش می یابد.

چیپمن خاطرنشان کرد که اگرچه ساندسون می‌تواند در 7 سال و نیم درخواست آزادی مشروط را آغاز کند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که در آن زمان آزاد شود. این تصمیم بر عهده هیئت آزادی مشروط کانادا خواهد بود.

بحث بر سر حداقل احکام

تاج از چیپمن خواسته بود حداقل مجازات را 22 سال تعیین کند، اما او گفت که این بسیار زیاد است.

چیپمن گفت: «این بسیار ناراحت‌کننده است و از بین نمی‌رود، اما من باید بی‌علاقه باشم.

قاضی همچنین درخواست دفاع برای تعیین حداقل 10 سال را رد کرد.

قبل از صدور حکم، دادگاه اظهارات تاثیر قربانی از 24 دوست و خانواده تیلور سامسون را پذیرفت. تنها تعداد انگشت شماری از آن اظهارات توسط افرادی که آنها را نوشتند خوانده شد.

کیتلین لو گفت: «از روزی که تیلور از ما گرفته شد، من گم شده‌ام، در دنیایی که به سختی قابل تشخیص است و تا قلبش تکان خورده است.

بیانیه تاثیر قربانی

دوست سامسون، Gillian Meaney در مورد جستجوی او برای یافتن جسد او صحبت کرد که هرگز پیدا نشد. او در دادگاه گفت: «من هر روز به هالیفاکس به آمهرست می‌رفتم.

و هر روز، دو بار در روز به دو طرف بزرگراه نگاه می‌کردم و به درگاه خدا دعا می‌کردم که جسد بی‌جانش را در جایی در خندق پیدا نکنم.»

مادر سامسون، لیندا بوتیلیه، از اظهار نظر خودداری کرد. او یک بیانیه کتبی به دادگاه ارائه کرد.

او نوشت: «امروز این واقعیت را می‌پذیرم که پسرم را از من گرفته‌اند.

“امروز از دنیا با این همه بدی و ظلم در آن متنفرم.”

بوتیلیه می‌گوید بدون جسد، تنها راهی که می‌تواند پسرش را ببیند، روی پلاکی است که همکلاسی‌هایش در دانشگاه دالهو بیرون از ساختمان فیزیک در محوطه دانشگاه گذاشته‌اند.

بوتیلیه نوشت: «همه به من می گویند من قوی ترین فردی هستم که می شناسند.

“من قوی نیستم. خوب پنهانش می کنم. حالم خوب نیست.”

آلیسون کریگ، وکیل ساندسون، هنگام خروج از دادگاه، گفت که درخواست تجدیدنظر “احتمال دارد”. او از اظهار نظر بیشتر خودداری کرد.

کارلا بال و کیم مک‌اونی، دادستان‌های سلطنتی گفتند که باید این تصمیم را مطالعه کنند تا ببینند آیا درخواست تجدیدنظر موجه است یا خیر.