روز چهارشنبه که از جاده Peggys Cove عبور می کرد ، ماشین ها بوق می زدند ، مردم دست تکان می دادند و حتی برای رسیدن به امضای کارت پستال کهنه سرباز جنگ جهانی دوم که در خیابان در Seabright ، NS زندگی می کند ، دست به دست می شوند و حتی برای رسیدن به آن کارت می کشند.
مالکوم (مک) اسمیت ، 99 ساله ، هنگام عبور از کنار پنجره ، لبخند زد و با افتخار مدال های خود را بر روی سینه پوشید. وی گفت دوست دارد یکی از آنها – لژیون افتخار فرانسه – را در مراسم لژیون Seabright به نمایش بگذارد.
در حالی که همه گیری COVID-19 امسال مراسم روز یادبود را محدود کرد ، خانواده اسمیت تصمیم گرفتند راهی برای تشکر از جامعه پیدا کنند.
اسمیت که خوشحال بود مردم برای ادای احترام به او بوق می زنند ، گفت: “من آن را دوست دارم. مردم شروع به دانستن آنچه که من انجام داده ام و کجا بودم و قبل از اینکه فقط یک سرباز جانباز باشم می دانم.”
در لبه ی بزرگراه ، ویکی اسمیت ، دختر اسمیت ، عکس منفجر شده ای از پدرش و تابلویی را تنظیم کرد که از مردم می خواهد دست تکان دهند یا متوقف شوند و کارت پستال را امضا کنند. یک میز بود که با کارت و ضد عفونی کننده دست درست شده بود.
دخترش گفت: “احتمالاً آخرین روز یادبود او خواهد بود ، زیرا او در دسامبر 100 ساله خواهد شد ، بنابراین من فقط می خواستم کار خاصی برای او انجام دهم.” “در واقع کمی دیوانه شده است.”
اسمیت در هالیفاکس به نیروهای مسلح کانادا پیوست و برای تقریباً یک سال آموزش به پتاواوا ، انت. فرستاده شد. سپس ، به او گفتند که قبل از اعزام به خارج از کشور 30 روز مرخصی دارد.
در طول جنگ جهانی دوم ، اسمیت با 5 گروهان ضد تانک ، لشکر 4 زرهی کانادا خدمت کرد.
دخترش گفت که اسمیت در روز D در فرانسه فرود می آمد ، اما کشتی او خیلی دورتر از کانال مانش بود.
وی گفت: “همانطور که او دوست دارد بگوید … اگر یک تخته بلند داشتی ، می توانستی از طریق کانال انگلیس عبور کنی.”
وی گفت که او با جیپ ، کامیون رانندگی می کند و در پایان جنگ در خط مقدم تانک رانندگی بود.
وقتی نوبت به رانندگی مخزن رسید ، اسمیت گفت آنها به شما دوره می دهند و از آن دور نمی شوید.
وی گفت: “اگر شما مورد اصابت گلوله قرار گرفتید یا کشته شدید ، خیلی بد بود. اما شما مجبور بودید این روند را دنبال کنید. اگر سربازی در راه شما وجود داشت ، متاسفم ، اما شما ادامه می دادید.”
“و این به شما احساس خنده داری می دهد ، من به شما می گویم. این می توانست من باشم. اما اینطور نبود. شانس ، شانس ، شانس ساده.”
اسمیت ، که در آزادسازی هلند شرکت داشت ، گفت که او در طول جنگ ترسیده است. دخترش گفت معروف است که می گوید: “من اعصابم را در ساحل فرانسه رها کردم.”
ویکی اسمیت گفت که این خانواده از سال 2005 هر ساله در یک مراسم روز یادبود بوده اند.
وی گفت: “با گذشت سالها ، من فکر می کنم سال گذشته او تنها جانباز جنگ جهانی دوم در لشکر Seabright بود ، جانبازان دیگری نیز در آنجا بودند ، اما هیچ کس از جنگ جهانی دوم نبود.”
“مهم است که مردم این را به خاطر بسپارند.”
داستان های برتر بیشتر
