در حالی که خانه‌های تشییع جنازه مکان‌هایی هستند که معمولاً بعد از مرگ در آن‌ها به سر می‌برید، پدر همسر پاتریک ساووی، میشل برونل، تصمیم گرفت به جای آن بمیرد.

ساووی گفت: «میشل برای مدت بسیار بسیار طولانی از آمفیزم رنج می برد. با گذشت زمان، توانایی او برای حرکت، توانایی او برای عملکرد سخت تر و سخت تر می شد.

ساووی گفت که برونل یک مرگ با کمک پزشک را انتخاب کرد، اما خانواده‌اش می‌خواستند او در یک مرکز با امکانات رفاهی و فضای مناسب برای خداحافظی راحت بمیرد.

ساووی گفت که همسر برونل نمی‌خواست با خاطره مردش در رختخواب در خانه زندگی کند. او گفت که با توجه به اینکه سیستم پزشکی استان چقدر تحت فشار است، بیمارستان یک گزینه بود، اما آسان نیست.

او گفت: “اتاق بیمارستان یک اندازه بسیار ثابت و محدود است. لزوما نمی توانید هرکسی را که می خواهید در آنجا داشته باشید.”

بنابراین خانواده یک خانه تشییع جنازه در همان نزدیکی را انتخاب کردند که فضایی را برای کمک به مرگ، ارائه مراقبت به خانواده و رسیدگی به جسد پس از آن فراهم می کند.

ساووی گفت: “اتاق بسیار خوبی بود.” “این به ما زمان لازم را داد تا کاری را که برای خداحافظی باید انجام می‌دادیم انجام دهیم. بگذارید او راحت باشد.”

ارائه خدمات احساسی است

رئیس آن تشییع جنازه، متیو بیکر، گفت که فراهم کردن فضایی برای مرگ و میرهای کمک پزشکی یک گام طبیعی برای کسب و کار خانوادگی است که چندین مکان در مناطق بروم-میسیسکوی و هاوت-ریشلیو در جنوب کبک دارد.

او گفت که این شرکت مدت‌ها تلاش کرده است تا مراقبت‌های سفارشی‌شده را ارائه دهد که نیازهای مشتریان را برآورده کند. اما برآوردن این نیازها آسان نیست، به خصوص زمانی که شامل مرگ با کمک پزشکی باشد.

بیکر گفت: «احساسات زیادی وجود دارد. شخصی که این تصمیم را گرفته معمولاً بسیار متقاعد است، اما بچه‌ها، خواهران و برادران یا سایر اعضای خانواده لزوماً در یک راستا نیستند.»

او گفت که ارائه این خدمات مستلزم برگزاری بسیاری از جلسات و مکالمات تلفنی با عزیزان قبل از تاریخ مقرر است تا اطمینان حاصل شود که همه چیز به خوبی پیش می رود.

به گفته بیکر، حتی با وجود این که در کسب و کاری بزرگ شده است که از چهار نسل گذشته است، با سطح بالایی از احساسات همراه است.

او گفت: ما همه با خانواده گریه می کنیم.

او گفت که بسیاری از مردم نمی خواهند در بیمارستان یا در خانه مراقبت های طولانی مدت بمیرند، جایی که ممکن است فضا یا کارکنان کافی برای ارائه یک تجربه شخصی وجود نداشته باشد.

بیکر گفت: «این یک اقدام بسیار شخصی است که باید به آن احترام گذاشته شود و به درستی انجام شود.

“آیا می‌خواهید یک فیلم ببینید؟ آیا یک لیوان شراب می‌خواهید؟ برخی از افراد می‌خواهند در گروه‌های چهار یا پنج نفره باشند و ما تا به حال گروه‌های 30 نفره داشته‌ایم.”

بیکر گفت، با توجه به همه چیزهایی که در زمینه فراهم کردن فضایی برای کمک به مرگ وجود دارد، او مطمئن نیست که آیا همه خانه های تشییع جنازه این خدمات را ارائه می دهند یا خیر.

و برای بعضی ها بحث برانگیز است.

روزنامه دیجیتال La Presse روز جمعه مقاله ای در مورد خدمات مراسم تشییع جنازه منتشر کرد که سوالاتی را در مورد درستی گرفتن پول برای میزبانی یک مرگ با کمک پزشکی ایجاد کرد.

“آرزوهای مردم را در اولویت قرار دهید”

سارا بیگراس، سخنگوی وزیر کبک که مسئول سالمندان است، گفت که وزیر در حال بررسی قانونی بودن ارائه خدمات کمک به مردن در یک خانه تشییع جنازه است.

او در پاسخ ایمیلی به سوالات CBC گفت: “چند سوال ممکن است پیش بیاید، و ما برای اعتبار سنجی زمان خواهیم گذاشت.”

“نکته مهم این است که خواسته های مردم را در اولویت قرار دهیم، در حالی که اطمینان حاصل کنیم که پیشنهادات بخشی از درآمدزایی این عمل نیستند.”

مرکز بهداشت عمومی منطقه جنوب مونترال، CISSS de la Montérégie-Centre، در بیانیه ای اعلام کرد که در هیچ گونه خدمات کمکی برای مرگ در خانه های تشییع جنازه دخالتی ندارد.

Chantal Vallee، سخنگوی CISSS، گفت: “این فرآیندی است که به شخص و تصمیم پزشکی مربوط است که با ارائه کمک های پزشکی در هنگام مرگ موافقت می کند.”

تعداد کبک‌هایی که کمک‌های پزشکی در هنگام مرگ (MAID) را انتخاب کرده‌اند، از زمانی که قانونی شد، به سرعت افزایش یافته است: از 63 نفر در سال‌های 2015-2016 به بیش از 3000 نفر در سال‌های 2021-2022. اما دکتر اولیویا نگوین، پزشک مراقبت های تسکینی، گفت که خدمات همراه با MAID از این افزایش عقب مانده است.

نگوین گفت: “بعضی از مردم نمی خواهند MAID را در خانه دریافت کنند و باید جایی در دسترس باشد.” “من فکر می کنم باید در سیستم مراقبت های بهداشتی عمومی در دسترس قرار گیرد”

به گفته تکلا هندریکسون، که در یک سازمان غیرانتفاعی است که فضا را برای افرادی که به دنبال مرگ با کمک پزشکی هستند، در تورنتو، گروه‌های اجتماعی و خانه‌های عزاداری شکاف خدمات را پر می‌کنند.

هندریکسون گفت: «این سیستم واقعاً از قانون‌گذاری و یک مدل پزشکی شروع شد و اکنون ما از حمایت‌های مبتنی بر جامعه آگاه هستیم.»