آینده یک باشگاه بوسه در Ahuntsic-Cartierville پس از پایان اجاره آن نامشخص بود، اما اقدام اخیر شهرداری آن را تا سال 2025 زنده نگه می دارد.

در ماه نوامبر، شهر مونترال پیشنهاد داد که بخشی از اجاره باشگاه آکادی بوچه را به شرطی که شهرداری به همان میزان تراشه کند، پرداخت کند.

شهرداری در ابتدا گفت که اجاره نامه را پوشش نمی دهد، اما از آن زمان نظر خود را تغییر داده است.

اکنون می گوید که با شورای منطقه ای سالمندان ایتالیایی-کانادایی به توافق رسیده است. شهردار Ahuntsic-Cartierville، Émilie Thuillier، روز شنبه اعلام کرد که برای آخرین بار قرارداد اجاره باشگاه را تمدید خواهد کرد که هزینه آن کمی بیش از 333000 دلار خواهد بود.

او گفت: “من واقعا خوشحالم زیرا ما با هم کار می کنیم و امروز یک راه حل برد-برد را برای همه طرف ها اعلام کردیم. ما خوشحالیم.”

بعد از آن، ما آنجا نخواهیم بود.

‘این زندگی من است’

این محل همچنین دارای باشگاه عصر طلایی Marcelin-Wilson است. سالمندانی که از bocce لذت می برند و به عنوان یک “خانواده” در آنجا جمع می شوند، پیروزی را جشن می گیرند.

پیترو ثاندی بازیکن بوسه گفت: “من 60 سال است که بوسه بازی می کنم، این سرگرمی من است، این زندگی من است. من 80 ساله هستم و تمام عمرم را بازی می کنم. برای ما این یک فرهنگ است.”

ما سعی می کنیم تا جایی که می توانیم لذت ببریم، تورنمنت داریم، هر شب بازی می کنیم و می آییم. امروز خیلی خوشحالم.

اما، بازیکنان همچنان نگران این هستند که در سال 2025 چه اتفاقی برای باشگاهشان خواهد افتاد، زیرا این تنها باشگاه بوسه در همسایگی آنها است. اگرچه سایر فعالیت‌های سالمندان در دسترس است، اما آنها متعجب هستند که چرا شهر نمی‌تواند برای محافظت از ورزش مورد علاقه‌شان تلاش بیشتری انجام دهد.

“ما لذت خواهیم برد [it for now] اما ما این را در پس ذهن خود خواهیم داشت: بعد از این چه خواهیم کرد؟ نونزیو فازیولی گفت و افرادی که در آینده دوست دارند بوسه بازی کنند، کجا خواهند رفت؟

“بوچه ورزشی است که من آن را دوست دارم. من می خواهم همیشه آن را بازی کنم تا زمانی که بمیرم. اگر آنها بتوانند راه حلی درازمدت پیدا کنند، سپاسگزار خواهم بود، اما از دانستن آنها بسیار خوشحال شدم. [chose to] آن را در هر زمان تمدید کنید.”