ملیسا گاسبی روز جمعه در خانه در کنار میز آشپزخانه خود مشغول کار بود که چیزی را از گوشه چشمش دید.
گاسبی گفت: “من فرض کردم این یکی از بزهای ما باشد.” “ما یک بز داریم که دقیقاً شبیه پیچک است. من نگاه کردم و به نوعی دوبار مصرف کردم. و مطمئناً پیچک بود.”
پیچک یکی از سگهای گوزبی است. مخلوط آزمایشگاهی-هاسکی دو ساله برای سه هفته از بین رفته بود.
وی گفت: “من فقط شروع به جیغ زدن و زوزه کشیدن کردم زیرا کاملا شوکه شده بودم و حتی نمی توانستم کلماتی بسازم تا به همه بگویم چه اتفاقی افتاده است.” “من تازه از داخل خانه می دویدم. به اندازه کافی سریع نمی توانستم به او برسم.”
کمی بیشتر از سه هفته پیش ، گوزبی صبح دو سگ خود ، آیوی و بید را از خانه بیرون داد. Gosbee در منطقه Albion ، در نزدیکی Montague زندگی می کند ، و اغلب اجازه می دهد سگهای خود را در اطراف اموال پرسه بزنند.
وقتی او به بیرون نگاه کرد و دید بید که تنها ایستاده است ، فهمید که چیزی درست نیست.
“فقط برای Willow تنها بودن بسیار غیرمعمول است. آنها همیشه با هم هستند. و ما فهمیدیم که Ivy غایب است.”
بلافاصله بعد ، گاسبی شروع به تماس با همسایگان کرد. او پست آنلاین کرد و Ivy را جستجو کرد. اما هیچ کس او را ندیده بود.
گسبی نگران این شد که در جنگل های اطراف خانه اش برای سگ اتفاقی افتاده باشد.
پس از سه هفته ، گوزبی گفت که خانواده هنوز در جستجوی آن هستند.
وی گفت: “ما واقعاً امید خود را از دست می دادیم.” “با كاملا صفر مشاهده كسي ، ما در حال فكر كردن بوديم كه ممكن است اتفاقي براي او در جنگل افتاده باشد.”
سگها همیشه در اطراف Gosbee ، همسرش و دو فرزندشان هستند.
“سگها فقط … بیشتر بچه های ما هستند ، ما آنها را خیلی دوست داریم. اینها مطمئناً عضو خانواده هستند. و بدون پیچک هیچ چیز مثل گذشته نبود.”
“همه ما فقط او را نگه داشتیم و گریه کردیم”
پس از آن ، Ivy در روز جمعه ظاهر شد.
گاسبی گفت: “وقتی که او آماده ورود است ، او همیشه می داند که برای من به آن پنجره بیاید. او فقط به نوعی از پنجره به من نگاه می کند و من به سمت در می روم و اجازه می دهم داخل شود.”
“همه ما او را در آستان ملاقات کردیم و … همه ما فقط او را نگه داشتیم و گریه کردیم.”
گوسبی گفت که پیچک وزن خود را از دست داده بود ، اما در غیر این صورت او خوب به نظر می رسید. او قبلاً به خود پرانرژی عادی خود بازگشته است.
“هنوز شوکه هستم. چند روزی است که می گذرد و هر وقت به او نگاه می کنم ، گریه می کنم. از اینکه از خانه بودن او خوشحالم گریه می کنم. در حالی که نمی دانیم در سه سال گذشته چه اتفاقی افتاده است ، گریه می کنم هفته ها و ضربه ای که به او وارد شده است. ”
گوزبی گفت که آنها دیگر اجازه نخواهند داد سگ ها از چشم آنها دور شوند و او امیدوار است که این داستان امیدواری به افراد دیگر که ممکن است بدنبال حیوان خانگی از دست رفته باشند بدهد.
“معجزات اتفاق می افتد. آنها به خانه برمی گردند. بعضی اوقات اتفاقاتی رخ می دهد.”
